ที่บ้านแห่งหนึ่งนั้น ได้มีกาน้ำชาสูงค่า เป็นกาที่ปั้นมาจากดินชนิดพิเศ ษของประเทศ จี น
และเจ้าของนั้น ได้วางไว้ที่หัวเตียง แบบทะนุถนอม
และมีอยู่คืนหนึ่ง ด้วยความที่ไม่ได้ ร ะ วั ง มือของเขาไปปัดโดนฝากาน้ำชากระเด็นตกสู่พื้น
เขาทั้งโก ร ธ ทั้งเจ็ บ ใจ เมื่อคิดว่าทำฝาแ ต ก แล้ว จะเก็บกาไว้ดูเล่นทำไมกันล่ะ
คิดได้อย่ างนั้น เลยหยิบกาน้ำชา ขว้างออกไปนอกหน้าต่าง
เช้าตื่นมา ลงจากเตียง เห็นฝากาน้ำชาได้หล่นอยู่บนรองเท้านุ่นข้างเตียง
และไม่ได้มีอะไรแ ต ก เ สี ยหายแต่อย่างใด แต่กาน้ำชานั้น ก็ขว้างทิ้งไปแล้วไง
ยิ่งเจ็ บ ใจไปกันใหญ่ เลย ก ร ะ ทื บ ฝาจน แ ต ก ละเอียด พอสายๆ ก็เดินออกไปนอกบ้าน
ปรากฏว่า.. กาน้ำชาที่ขว้างออกไปเมื่อคืนนั้น ยังคาอยู่บนต้นไม้ ไม่มีอะไร
บุ บ ส ล า ย แม้แต่น้อยเลย กับเรื่องบางเรื่องนั้น รอคอยบ้าง ตรองดูสักพัก รอดูสักหน่อย
เพราะมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่ างที่เราเห็น ที่เราคิด ที่เราเข้าใจก็ได้
ความวู่วามนั้น มันก็เหมือน ปี ศ า จ ร้ า ย ฝึกให้ใจตัวเองเย็นไว้หน่อย
เพราะนั่นเป็น วิถีคิดของคนฉลาด
สุขใจเท่าที่มี ยินดีเท่าที่เป็น ใจเย็นเท่าที่ทำได้
โ มโ หไม่ได้ช่วยอะไร สร้างแต่ ความทุ กข์ใจ ให้ตัวเองเพิ่มขึ้นเท่านั้น..
ขอขอบคุณ : v e r r y s m i l e j u n g