ข้อคิดเตือนใจดีๆ “กาน้ำสอนใจ” หัดเป็นคนใจเย็นให้เป็นโ มโ หให้น้อย.

ที่บ้านแห่งหนึ่งนั้น ได้มีกาน้ำชาสูงค่า เป็นกาที่ปั้นมาจากดินชนิดพิเศ ษของประเทศ จี น

และเจ้าของนั้น ได้วางไว้ที่หัวเตียง แบบทะนุถนอม

และมีอยู่คืนหนึ่ง ด้วยความที่ไม่ได้ ร ะ วั ง มือของเขาไปปัดโดนฝากาน้ำชากระเด็นตกสู่พื้น

เขาทั้งโก ร ธ ทั้งเจ็ บ ใจ เมื่อคิดว่าทำฝาแ ต ก แล้ว จะเก็บกาไว้ดูเล่นทำไมกันล่ะ

คิดได้อย่ างนั้น เลยหยิบกาน้ำชา ขว้างออกไปนอกหน้าต่าง

เช้าตื่นมา ลงจากเตียง เห็นฝากาน้ำชาได้หล่นอยู่บนรองเท้านุ่นข้างเตียง

และไม่ได้มีอะไรแ ต ก เ สี ยหายแต่อย่างใด แต่กาน้ำชานั้น ก็ขว้างทิ้งไปแล้วไง

ยิ่งเจ็ บ ใจไปกันใหญ่ เลย ก ร ะ ทื บ ฝาจน แ ต ก ละเอียด พอสายๆ ก็เดินออกไปนอกบ้าน

ปรากฏว่า.. กาน้ำชาที่ขว้างออกไปเมื่อคืนนั้น ยังคาอยู่บนต้นไม้ ไม่มีอะไร

บุ บ ส ล า ย แม้แต่น้อยเลย กับเรื่องบางเรื่องนั้น รอคอยบ้าง ตรองดูสักพัก รอดูสักหน่อย

เพราะมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่ างที่เราเห็น ที่เราคิด ที่เราเข้าใจก็ได้

ความวู่วามนั้น มันก็เหมือน ปี ศ า จ ร้ า ย ฝึกให้ใจตัวเองเย็นไว้หน่อย

เพราะนั่นเป็น วิถีคิดของคนฉลาด

สุขใจเท่าที่มี ยินดีเท่าที่เป็น ใจเย็นเท่าที่ทำได้

โ มโ หไม่ได้ช่วยอะไร สร้างแต่ ความทุ กข์ใจ ให้ตัวเองเพิ่มขึ้นเท่านั้น..

ขอขอบคุณ : v e r r y s m i l e j u n g