มีเด็ กหญิงคนนึง เธอเห็นแม่นั่งแก้กลุ่ มด้าย ที่ยุ่ งเ ห ยิ งนั้น ด้วยความอดทน
และแม่ของเขา พย าย ามอยู่หลายครั้ง ก็ไม่สามารถแก้ด้ายกลุ่มนั้นได้เสี ยที
แต่ว่าแม่ก็ไม่ล้มเลิ ก ไม่ละความพย าย าม พอเหนื่ อยที ก็พักไปทำอย่างอื่นก่อน
จากนั้นค่อยกลับมาหาทางแ ก้ด้ายกองนั้นอีกต่อไป
ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอจึงถามแม่ว่า “ห นูเห็นแม่พ ยาย าม แก้ด้ายกองนี้มานานแล้วนะ
ก็ไม่เห็นแก้ได้สักที ทำไมแม่ไม่ตั ดมันไปซะ”
แม่ของเด็ กหญิงนั้น ตอบว่า…
“ด้ายกลุ่มนี้ มีเชื อกแค่เส้นเดียว และแม่ก็หาปลายเชื อกเจอแล้ว ก็ต้องแก้ให้ได้”
และวันต่อมาเด็ กหญิงนั้น เห็นแม่นั่งลู บไ ล้เส้นด้ าย
ที่สุดท้าย ก็แก้ออกมา จากกองด้ายนั้น ด้วยความภูมิใจ
แม่บอกกับเด็ กหญิงว่า “จำไว้นะลูก”
เส้นด้ายก็เหมือนชีวิตเรานี่แหละ หากเกิ ดป ม พั น กันขึ้นมา
ชีวิตเราเวลามีปัญหา หากแม่ตัดด้ ๅยกลุ่มนั้นไป มันก็เหมือนแม่แก้ปัญหาแบบสุ่ ม ๆ
แล้วเอาด้ายที่มีรอยต่อ ไปทอผ้า ผ้าก็จะไม่มีร าค า ไม่มีใครอย ากซื้อ ดังเช่นชีวิตคนเรา
ที่เต็มไปด้วยปัญหา วุ่นวายมากมาย กลายเป็นคนจับจด หม กมุ่ นกับปัญหานั้นๆ
ไม่มีใครอย ากคบหาสมาคม แต่เมื่อเรารู้ต้นตอ ของปัญหานั้น ให้เวลากับมันสักนิดเถอะ
เราจะคิดพิจๅรณาหา ทางจัดการกับปัญหาได้เอง
อย่ าเป็นคนทิ้งปัญห า เพราะว่าชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหา
คารๅคาซัง ที่แก้ไม่ตก แก้ไม่ถูกทางนั้น จะเป็นตัวถ่วงให้เราห่วง หน้าพะวงหลังไปเรื่อย ๆ นะลูก
..จงมีสติเมื่อเจอ กับลม ม ร สุ มชีวิต จงใช้ความคิด เมื่อเจอกับปัญหา
จงเอาชนะ อุ ป ส ร ร ค ทั้งหมด ด้วยปัญญาและ จงจำไว้ว่าทุกปัญหา อย่าใช้อารมณ์..
“ในเส้นทางแห่งการฝึกฝนนี้
ทุกอุปสรรคล้วนเป็นหินลับปัญญา
นักปฏิบัติที่แท้จริง
ท่านใช้เป็นสนามฝึกตน
จิตที่ถูกฝึกให้ดีแล้ว
เป็นคุณประโยชน์มหาศาล..”
ขอบคุณ : ตามสบาย
