เรื่องมีอยู่ว่า…เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็กจนจบด็อกเตอร์ เลยเชียวล่ะ
จึงกลับมาเยี่ยมบ้านบ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลา ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง
เด็กหนุ่มจึงถามคนแจวเรือว่า…เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ?คนแจวเรือจึงตอบ… ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก
มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจวโอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุงโบราณมากที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง
ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง ?80 บาท หลานเอ๊ย ย!! โอเค..ไปเลยลุง..ในขณะที่ลุงแจวเรือ
หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้าความศิวิไลซ์ ของอเมริกา ให้ลุงแจวเรือฟัง เมืองไทยเมื่อเทียบ
กับอเมริกาแล้วล้าสมัยมาก ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง ? ทำไมไม่พัฒนาทำไมไม่ทำตามเขาให้ทันสักที ?
ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม ?ลุงไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็นหลานโอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%
แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง ?ลุงไม่รู้หรอก!!ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50%
ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม?แล้วรู้จักดาวเทียมไหม ?ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย!! ชีวิต ของลุง รู้อยู่อย่างเดียวว่า
จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้นถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 75% แล้วนะ พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัด มาอย่างแรง
คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม อากาศแปรปวน ฝนใหญ่กำลังจะตกลงมานี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ
ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม ?ได้..ผมรู้ทุกเรื่อง จะถามอะไรหรือลุง ?เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม ?ไม่เป็นครับ!
งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่มคนเรามีความเก่งที่แตกต่างกันออกไป เพราะฉะนั้นอย่าเที่ยวหาดูถูกคนอื่น
ขอบคุณ : n o o n n a
