เจอเรื่องดีๆ อ่ า นง่าย ๆ ให้ข้อคิดดีมาก อ่ า นแล้วสอน อะไรมากมาย เรื่องมีอยู่ว่า
“คนแจวเรือจ้างกับนักศึกษา”
มีนักศึกษาผู้คงแก่เรียนคนหนึ่ง ได้ทำการว่าจ้างเรือแจวให้พาข้ามฟาก
ในขณะที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆดูมืดครึ้ม และลมเริ่มพัดจนน้ำเกิด
เป็นระลอกคลื่นเล็กๆ
เรือแจวได้แล่นไปอย่างช้าๆ จนเมื่อเรือได้เข้าสู่กระแสน้ำอันเชี่ ยว กรา ด
คนแจวเรือจึงต้องใช้ความ อย่างระมัดระวังเป็นอย่างมาก
ส่วนฝ่ายนักศึกษานั้นกำลังนั่งก้มหน้าหนังสือเล่มใหญ่อยู่
จนในที่สุดนักศึกษาก็ได้เงยหน้าขึ้นมาจากตำราแล้วมองไปยังคนแจวเรือ
“ลุงๆ เคยอ่านหนังสือประวัติศ าสตร์บ้างไหม?” นักศึกษาเอ่ยถามขึ้น
“ไม่เคยเลยครับ” คนแจวเรือจ้างตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“ถ้างั้นลุงก็พล าดโอกาสเสี ยแล้วหละ ในหนังสือประวัติศ าสตร์นะลุง เต็มไปด้วยเรื่องราวที่น่าอ่ าน
มีเรื่องของกษั ตริย์และราชินีในสมัยอดีต รวมถึงเรื่องของสงคราม การต่ อสู ้ ทำให้เราสามารถรู้ว่าคนในสมัยโบราณ
ใช้ชีวิตกันแบบไหน แต่งกายกันอย่างไร ประวัติศ าสตร์จะบอกให้ได้รู้ถึงความเจริญและความเสื่ อ ม ลงของชนช าติต่างๆ
ทำไมลุงไม่อ่านประวัติศ าสตร์บ้างเล่า?”
“ผมไม่เคยเรียนหนังสือครับ” คนแจวเรือตอบ
คนแจวเรือก็ยังคงแจวเรือต่อไป ส่วนนักศึกษาก็ก้มหน้าอ่านตำราต่อไป
คงมีแต่เสียงใบแจวกระทบพื้นน้ำเท่านั้น
ผ่านไปสักครู่หนึ่ง นักศึกษาก็เอ่ยถามคนแจวเรือขึ้นอีก ”ภูมิศาสตร์เล่าลุง เคยอ่ านบ้างไหม?”
“ไม่เคยเลยครับ”
“ภูมิศ าสตร์ เป็นวิชาที่สอนให้เราได้รู้จักกับโลกและประเทศต่างๆ และยังรวมถึงกระทั่งภูเขา แม่น้ำ
ลม พ ายุ ฝน นะลุง
วิชาภูมิศ าสตร์เป็นวิชาที่น่าสนใจมาก ลุงไม่รู้จักวิชานี้เลยรึ?”
“ไม่เคยเลยครับ” คนแจวเรือตอบ
นักศึกษาส่ายหน้า
“ถ้าไม่รู้จักวิชานี้ ชีวิตลุงก็เหมือนไม่มีค่าอะไรเลย”
“วิทยาศาสตร์ละลุง เคยอ่ านบ้างรึเปล่า”
“ไม่เคยอีกแหละคุณ”
“ลุงเนี่ยนะเป็นคนยังไงกันแน่? วิทย าศ าสตร์ที่ช่วยอธิบายถึงเหตุและผลต่างๆ
ลุงรู้มั้ยความก้าวหน้าของคนเราในทุกวันนี้ขึ้นอยู่กับวิทย าศ าสตร์โดยตรงเลยนะ
นักวิทย าศ าสตร์เป็นคนที่สำคัญอย่างมากในโลกนี้เลยก็ว่าได้ แต่นี่อะไรลุงกลับไม่รู้เรื่องพวกนี้เอาเสี ยเลย ชีวิตของลุงช่างมีค่าน้อยเสี ยเหลือเกิน”
นักศึกษาปิดตำราของเขา และนั่งเงียบไม่พูดอะไรขึ้นอีก ในช่วงเวลานั้นก้อนเมฆสีดำได้แผ่ขย ายและปกคลุมเต็มไปทั่วทั้งท้องฟ้า
ลมเริ่มพัดแร งขึ้น มีฟ้าแลบแปลบปลาบ เป็นเหตุบอกว่าพายุกำลังจะมา และเรือก็ยังเหลือระยะทางอีกกว่าครึ่งซึ่งไกลมากกว่าจะถึงฝั่ง
คนแจวเรือแหงนขึ้นมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าที่หว าดหวั่ น ”ดูเมฆนั่นซิคุณ พายุคงจะมาถึงเราในไม่ช้า คุณว่ายน้ำเป็นไหมครับ?”
นักศึกษาพูดขึ้นอย่างตื่นตกใจกลั ว
“ว่ายน้ำ ผมว่ายไม่เป็นหรอกลุง”
บัดนี้คนแจวเรือเป็นฝ่ายเลิ กคิ้วมองนักศึกษาอย่างประหลาดใจบ้างแล้ว และพูดว่า
“อะไรกัน นี่คุณว่ายน้ำไม่เป็นหรอกรึ คุณมีความรอบรู้มากมายออกขนาดนี้ ประวัติศ าสตร์เอย
ภูมิศ าสตร์เอย และวิชาวิทย าศ าสตร์เอยคุณก็รู้ แต่ทำไมคุณถึงไม่ไปเรียนการ
ว่ายน้ำด้วยเล่า อีกสักประเดี๋ยวเถอะ คุณก็จะได้รู้ว่าชีวิตของคุณไม่มีค่าเลย”
ลมพายุพัดแร งขึ้นเรื่อยๆ เรือแจวลำน้อยถูกคลื่นและลมโหมซัดพัดกระหน่ำใส่เข้ามา
ในไม่ช้าไม่นานเรือแจวก็ถูกคลื่นและพ ายุซัดจนเรือพลิ ก ค ว่ำ คนแจวเรือจ้างสามารถ
ว่ายน้ำขึ้นฝั่งมาได้อย่างป ล อ ดภั ย แต่ทว่านักศึกษาผู้น่าสงส าร
ได้จมหายไปในกระแสน้ำอันเชี่ ย ว กร าดนั้นเอง..
ฮ่ๅ า ๆ อ่ า นแล้วนั่งยิ้มคนเดียว เพราะเรื่องนี้สอนให้คิดอะไรได้มากมาย
“ทุกอาชีพที่สุจริตเป็นอาชีพที่มีเกียรติ
จะเป็นคนรวยหรือเป็นคนจนทุกคน
มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีคุณค่า
ในความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน
อย่าดูถูกและเบียดเบียนซึ่งกันและกัน
ต้องให้เกียรติและเคารพในอาชีพของเขา
มองตัวเองดีพอหรือยัง
ถ้ายังอย่าเทียวว่าให้คนอื่น”
ขอบคุณ r u a n t h a m _ b l o g s p o t
