วันนี้เรามีเรื่องเล่าของคู่รักคู่หนึ่งที่อยู่กันมานาน โดยเริ่มแรกนั้นสามีทำงานเป็นช่างปูนในชนบท
เมื่อทำงานได้ระยะหนึ่งก็ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นหัวหน้าช่างปูน หลังจากนั้นไม่นาน
เขาก็ได้ก่อตั้งเป็นบริษั ทรับเหม าก่ อสร้างขึ้นมา
เป็นของตัวเอง และต่อมาบริษั ท ก่อสร้างของเขาก็ได้กลายเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงใหญ่โตพอสมควร
ได้พบปะสังสรรกับคนและสังคมมากขึ้น และสิ่งนี้คือจุดเริ่มต้นที่กลายเป็นจุดเปลี่ยน
และเกิ ดสิ่งยั่ ว ยุ ในใจของเขาเมื่อกลับมาบ้านเขามองรูปร่างและลักษณะภรรย า
ของเขาก็รู้สึกเหนื่อยหน่ ายคิดถึงแต่อดีตในช่วงชีวิตที่ลำบ ากและย ากจน
และคิดเอาว่าชีวิตคู่ของทั้งสองคว ร จะ
ยุดลงได้แล้วเขาจึงฝากเงินในบัญชีให้กับภรรย า ของเขา 100 ล้านหยวน
ซึ่ง (เขาคิดว่าเพียงพอต่อการซื้อบ้านใหม่ในเมือง) เขาได้วางแผนชีวิตให้กับของภรรย าไว้
เพราะหากเขาไม่ทำแบบนี้แล้วเขาจะรู้สึกแ ย่ และรู้สึกว่าเป็นคนไม่มีความรับผิ ดชอบ
และไม่ต้องการให้ภรรย าต้องลำบ ากเมื่อเขาขอแย กทางกัน
สุดท้ายเขาก็ได้มาพูดคุยกับภรรย า
เธอยอมรับและรับฟังข้อเสนอด้วยแววตาที่สงบและถ่อมตน
เมื่อถึงกำหนดเวลาที่ต้องย้ายออก ในช่วงบ่ายโมงเขาบอกภรรย าว่า..
“จะกลับมาช่วยภรรย าย้ายของ”และเป็นการจบในการใช้ชีวิตที่อยู่ร่วมกันมา 20 ปี
ตลอดช่วงเช้าเขาทำงานด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น รีบกลับมาบ้านก็พบว่า..
ภรรย าไม่อยู่ที่บ้าน แล้วพบเพียงแต่กุญแจบ้าน
พร้อมกับสมุดบัญชีที่เขาฝากเงินให้จำนวu 100 ล้านหยวน
วางไว้พร้อมกับจดหม ายที่เขียนข้อความไว้ว่า.. “ฉันไปแล้วนะ..
ฉันจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ ผ้าปูเตียงซักเสร็จและต ากแห้งหมดแล้ว
พับเก็บไว้ให้ที่ห้องแต่งตัวมุมขวาของตู้” “เวลาอากาศหนาวอย่ าลืมเอาออกมาใช้
ส่วนเสื้อเชิ๊ ตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้า
และเข็ มขั ดเก็บไว้ชั้นล่างของตู้เสื้ อผ้านะ..!” “หลังจากที่ฉันไปแล้วอย่ าลืม.. กินย า กระเพ าะ คุณไม่ค่อยดี
ฉันให้เพื่อนซื้อย าไว้ให้ คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปี” “และยังมีอีกเรื่อง..! คุณชอบลืมกุญแจบ้านเป็นประจำ
ฉันเลยฝากกุญแจสำรองไว้ที่ป้อ ม ย าม ถ้าลืมก็ไปเอาที่ป้อ ม ย ามได้”
“ในตอนเช้าก่อนออกไปทำงานอย่ าลืมปิดหน้าต่าง
เพราะถ้าฝนตกจะส าดเข้าบ้านทำให้พื้นบ้านเปียกและเสี ยได้”
“ฉันทำเกี๊ยวที่คุณชอบไว้ให้อยู่ในห้องครัวกลับมาก็ต้มกินเองได้นะ..”
ล ายมือของเธอในจดหมา ย เขียนได้แ ย่มาก
แต่ตัวหนังสือทุกตัวแสดงถึงความจริงใจสุดซึ้ง และทำให้เขารู้สึกเจ็ บ ตรงหัวใจ
เขานั่งมองเกี๊ ยวที่เธอห่อเก็บไว้ให้เขา ทำให้นึกถึงเมื่อ 20 ปีก่อน
นึกถึงช่างปูนจนๆ คนหนึ่ง นึกถึงเสียงสับผักที่เตรียมห่อเกี๊ ยวให้เขา
ทำให้เขามีความสุขและสัญญ ากับตัวเองไว้ว่า..“ฉันจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขที่สุด”
เมื่อคิดได้เขาก็รีบขับรถออกไปตามหาภรรย าทันที!และได้เจอ
เธอรอรถอยู่ที่สถานีรถไฟ ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเหงื่ อและ
พูดออกไปว่า..“คุณจะไปไหน ผมเพิ่งเลิ กงาน เหนื่อยมาทั้งวัน
กลับบ้านยังไม่ได้กินข้าว หน้าที่ภรรย าเขาทำกันแบบนี้หรือไง?”
“ตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้..!!” เมื่อเธอได้ฟังก็น้ำต า ค ล อ ค่อยๆลุกขึ้นและเดินตามหลังเขาไป
จากรอยน้ำตากลายเป็นรอยยิ้ม แต่เธอไม่รู้ว่าผู้ชายที่เดินอยู่ด้านหน้าตอนนั้นร้อ ง ไ ห้ หนักมาก.
ขณะที่เขาขับรถตามหาเธออยู่นั้นเขากลั วว่า..จะหาเธอไม่เจอ กลั วว่า..จะต้องสู ญ เสี ยเธอไปตลอดชีวิต
เขาได้แต่ด่ า และโท ษ ตัวเองว่า.. ทำไมถึงคิดไม่ได้
ทำไมถึงทิ้งผู้หญิงที่เขารักมาก ผู้หญิงที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา 20 กว่าปี
ที่กลายเป็นอีกส่วนหนึ่งของชีวิตที่ข าดไม่ได้ ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่จำนวuเงินในสมุดบัญชี
แต่มันคือรอยยิ้มของคนที่รักต่างหาก เมื่อคุณได้มีความรัก
และพบกับคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณไม่ว่าจะเวลาสุขหรือเศร้ าแล้ว
คุณก็ควรที่จะดูแลใส่ใจให้ความสำคัญกับเขาคนนั้นมากๆ สิ่งใหม่ๆอาจทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้น
แต่สิ่งที่จะทำให้คุณสงบและสบายใจได้ก็คือคนที่พร้อมจะอยู่ข้างคุณทุกเวลานั่นเอง
“การรักเดียวใจเดียว ทำไม่ย ากหรอก ขอแค่คุณให้ความสำคัญกับ
ความรักมากกว่าความแห็นแ ก่ตัว..ก็พอแล้ว”
ตอนที่เราลำบ ากนี่แหละจะรู้ว่าใครเป็นอย่างไร “อย่าทิ้ งคนที่จับมือคุณ
อย่าแ คร์คนที่เลือกจะทิ้ งคุณไว้”
ดังคำคมที่ว่า : ดูผู้หญิง เขาให้ดูตอนลำบ าก เวลาทุ กข์ย าก เขาจะไม่จากคุณไปไหน
ดูผู้ชาย เขาให้ดูตอนสบาย เวลามีมากมาย เขาเลือกใครก็ได้ แต่เขาเลือกคุณ
“อย่าทิ้งคนที่เขาเคยยอม ลำบ ากมาด้วยกัน อย่าตอบแทนเขา ด้วยการนอกใจ
อย่าลืมว่าในวันที่คุณไม่มีอะไร..เขายังไม่เคยทิ้งคุณ”
ลำบ ากกันมาสองคน เวลาสบายอย่าคิดไปหลงคนอื่นนะ.. (ฝากไว้ให้คิด)
