แม่จ๋า ทำไม? แม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย..
แม่หม า “ไม่หรอกจ๊ะ ลูก!” “เมื่อเราโตขึ้นเราจะเหลือ คนที่รักเราจริงๆ ต่างหาก”
“เราจะมากที่คุณภาพ ไม่ได้มากที่จำนวu” “เวลาจะคัดสรร คนที่เหมาะสม ไว้กับเรา”
“ถ้าเป็นมิตร ก็จะเป็นมิตรที่มีคุณภาพและรักเรา”
“ถ้าเป็นศั ต รูที่เหลือ ก็จะเป็นศั ต รูที่จะเป็นแร งผลั กดันให้เราต่อสู้เพื่อที่จะก้าวหน้าต่อไป”
ลูกหม า : “แล้วถ้าวันหนึ่ง หนูโตพอที่จะเลือกทางเดินเองได้ แม่จะไม่ทิ้งหนูไปไหนใช่ไหม?”
แม่หม า : “เมื่อวันหนึ่งหนูเลือกทางเดินได้เอง แม่ก็ยังจะคอยอยู่ข้างๆ หนูเหมือนเดิม”
“แต่เมื่อหนูโตขึ้น หนูก็ต้องหาใครสักคนมาเดินข้างกายแม่ก็จะถอยมาวิ่งข้างหลัง”
“แต่ยังคงเฝ้ามองหนูจนวันหนึ่งที่แม่วิ่งไม่ไหว”
“แม่ก็จะหยุด แล้วมองดูเดินหนูต่อไปหรือจนวันหนึ่งที่แม่ต้องจากไป”
“แม่ก็ยังจะวิ่งอยู่ในใจของหนูตลอดกาล”
ชีวิตคือการก้าวเดินไปข้างหน้า แต่หนูจงจำไว้ว่า
การก้าวไปจะมีคุณค่าเราจะต้องไม่ลืมคนข้างหน้า ข้างๆหรือแม้แต่ข้างหลัง
เพราะนั่นคือ พ ลั งทั้งหมดที่คอยผลั กดันหนู
ให้ก้าวไปพร้อมกับพลังของตัวหนูเอง ยิ่งโต ยิ่งเดินลำพั งมากขึ้น
ยิ่งสูงขึ้น ยิ่งรู้ว่าคนที่เดินร่วมทางมากับเราค่อยๆ หายไปทีละคนๆ ท้ายที่สุด เราจึงพบว่า..
เพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเราก็คือ“ตัวเราเอง”
จงแยกให้ออก “ระหว่างมิตรภาพ กับผลประโยชน์”
ต่อให้เป็นคนโปรด “หมดผลประโยชน์ เขาก็ไม่เอา”
สื่งที่หาย ากที่สุด ก็คือความจริงใจนี่แหละ น้ำทะเลอาจทำให้รอยเท้าของเราจางหายไป
แต่น้ำทะเลไม่อาจทำให้เราลืมว่า เรามาจากไหนและมากับใครหรอกนะ
แม่หม า: และยิ้มให้ลูกหม า ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมล้น ลูกหม า ไม่ตอบอะไร ได้แต่เดินช้าลง ?
แม่หม าสงสัยจึงถามว่า “ทำไมเดินช้าจัง”
ลูกหม า ส่งยิ้มหวานไป ก่อนตอบไปว่า
“ก็หนูอย ากมีเวลา เดินกับแม่นานๆ ไง”
คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความสัมพันธ์ พ่อ, แม่, พี่, น้อง, ญๅติ, เพื่อน, ศั ต รู, คนรัก ฯลฯไม่ใช่ของเลื่อนลอย
“เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้ งยังไงก็ไม่อยู่”
ในตอนที่ยังไม่จากกันนี้
คุณทำได้ทำดีต่อคนของคุณหรือยังเพราะถึงเวลาที่ต้องจากกัน
ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรืออำน าจล้ นฟ้า
ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้ ทำดีต่อกันให้มากๆ ไว้ดีกว่า..
