ผู้คนต่างให้ความรู้สึกผูกพันกับสิ่งต่างๆที่เราได้พบเจอ
ทั้งสถานที่สิ่งของและผู้คนโดยเฉพาะบุคคลที่เราใกล้ชิดมาตั้งแต่เกิด คนที่เราเห็นเขามาตั้งแต่จำความได้
คนที่เราเรียกว่า “แม่” และความรักของแม่ที่มีให้เราก็ยิ่งใหญ่จนหาอะไรเปรียบได้ย าก
1. คอยลำบ ากอุ้มท้องหนักอยู่ถึง 9 เดือน
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครสักคนจะยอมเสียสละจากสาวสวย ให้กลายมาเป็นผู้หญิงท้องโต
แถมยังต้องท้องลาย แต่คำว่าแม่ เสียสละได้ทุกอย่างเพื่อลูกได้เกิดมา
2. ตอนที่ลูกยังเล็ก ก็ส่งเสี ยเลี้ยงดู
ให้เล่าเรียนสูงๆ ให้มีชีวิตที่ดีกว่าพ่อแม่ เพื่อที่ลูกจะได้มีงานดีๆทำ ไม่ต้องมาลำบ ากเหมือนพ่อแม่ เหนื่อยแค่ไหนก็ทนได้ เพื่ออนาคตของลูกเพียงเท่านั้น
3. เมื่อถึงเวลาที่ลูกต้องออกจากบ้าน
พ่อแม่ก็ภาวนาขอให้ลูกเดินทางปลอดภั ย เวลาที่ลูกต้องไปอยู่ไกลบ้าน
ก็คอยไถ่ถามลูกตลอดเวลา ต่างคิดไปว่าลูกจะอยู่ได้ไหม จะกินอิ่มดีไหม เวลาไม่ได้ข่ าว จากลูกนานๆ
ก็คอยแต่เป็นกังวลจนนอนไม่หลับ
4. ตอนหัดเดิน ก็กลัวลูกจะหกล้ม คอยปกป้องดูแลทุกอย่างตลอด
เรียกได้ว่าเป็นห่วงทุกเสี้ยววินาที เมื่อเริ่มพูดได้ เรียก “พ่อแม่” ได้ แค่ได้ยินคำง่ายๆแค่นี้ คนเป็นพ่อแม่ก็สุขใจอย่างบอกไม่ถูก
5. เวลา ป่ ว ย ก็สง ส า รลูก จนอย ากจะเป็นแทน
เวลาที่ต้องเห็นลูกไม่สบายตัว เพราะอย ากจะให้ลูกมีร่า งกา ยที่แข็งแร ง ไม่ต้อง ท ร ม า น กับการ เ จ็ บ ป่ ว ย
ต้องคอยไปขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ปกป้องคุ้มครองให้ลูกหายดี
6. ถึงแม้ว่าลูกจะโตขึ้น มีครอบครัว
หรือไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม ก็ยังคงเป็น เ ด็ ก น้อยในสายตาของคนเป็นพ่อแม่เสมอ ที่คอยเป็นห่วงเป็นใย
7. ความจริงใจของพ่อแม่ เป็นสิ่งที่หาได้ย ากจากคนอื่น
เพราะไม่ว่าจะเหนื่อยย ากลำบ ากแค่ไหน ก็ยอมได้หมดเพื่อลูก
คอยตื่นแต่เช้า กินนอนทีหลัง ดูลูกได้กินอิ่มนอนหลับเสี ยก่อน หาเงินมาให้ลูกใช้ได้มากที่สุด
8. ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ข้าวของเครื่องใช้
ก็หามาให้ไม่ได้ข าด ไม่ให้น้อยหน้าใครๆ ทุกครั้งที่ต้องคอยตีสั่งสอน ในใจก็รู้สึก เ จ็ บ แทนลูก พร างน้ำตาไหลไปด้วย
9. พอถึงเวลาที่พ่อแม่อายุมากขึ้น
เ จ็ บ ไ ข้ ง่ายขึ้น พ่อแม่ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย ขอเพียงแค่ได้เห็นลูกใช้ชีวิตต่อไปเองได้ ถึงแม้ว่าวันหนึ่งจะไม่มีท่านคอยดูแล แค่นี้พ่อแม่ก็สบายใจแล้วเมื่อถึงเวลา
ในวัยที่ผ่านอะไรมามากมาย ได้เรียนรู็สิ่งต่างๆมากขึ้น เราจะเข้าใจดีกับคำที่ว่า
“บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน” เราจะอยู่ที่แห่งใดบนโลกก็ได้ ขอแค่มีคนที่เรารู็สึกว่าอยู่แล้ว
อบอุ่น อยู่แล้วสบายใจ ไม่ว่าที่ไหนก็เป็นบ้านได้ทั้งนั้นตอนท่านยังมีชีวิตอยู่
จงดูแลท่านให้ดีที่สุด ในตอนที่ยังมีโอกาสได้ดูแล เพราะเมื่อท่านจากไปแล้ว ต่อให้อย ากจะดูแล
แค่ไหน ก็ทำไม่ได้ เพราะท่านไม่สามารถรับรู้สิ่งที่เราทำให้ได้อีกต่อไปแล้ว
จงจำไว้ว่า..แม่รักลูก และจะรักลูกตลอดไป
นี่คือความจริง ที่ไม่อาจมีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงได้ไม่ว่ากาลเวลาจะผันเปลี่ยนไปนานสักเพียงใด ลูกเป็นที่รักและเป็นที่ต้องการเสมอ
ขอบคุณที่มา : b i t c o r e t e c h
