หากคุณให้อะไรกับใครๆ และให้ไปโดยง่ายมักจะดูไ ร้ค่า ผู้รับก็รับจนเป็นนิสัย
เหมือนดังเรื่องนี้ มีชายพเ น จ ร คนนึง มาขอเงินที่หน้าบ้านของสมชาย สมชายจึงได้ให้ไป 5 บาท
วันที่ 2 ก็มาขออีก สมชายก็ให้ไปอีก 5 บาท วันที่ 3 ก็มาขออีกก็ให้ไปอีก 5 บาท
สมชายให้ทานแก่ชายคนนี้ทุกวันเป็นเวลา 1 ปี และในวันหนึ่ง สมชายได้ให้เงินชายคนนี้ไป 1 บาท
จากที่เขาเคยได้ 5 บาท ชายพเ น จ รจึงถามสมชายว่า“ ทำไมวันนี้คุณให้ผมแค่เท่านี้ล่ะ?”
“ก็เพราะว่าผมแต่งงานแล้ว มีภาระค่าใช้จ่าย” สมชายตอบออกไป
แล้วแกเอาเงินของฉันไปเลี้ยงเมียแกใช่หรือไม่
ชายพเ น จ ร ถาม ด้วยความโ มโ หและจากนั้นก็ อ า ล ว าดใหญ่เลย
เพราะได้น้อยลงจากที่เคยได้ ก็เพราะแบบนี้ เมื่อคุณมักให้อะไรฟ รีกับใครๆ
จนทำให้เขากลายเป็นผู้รับ จนเป็นนิสัย มันไม่ใช่การช่วยหรอกนะ แต่เป็นการทำให้เขาเป็นผู้รับจนติดเป็นนิสัย
เหมือนเราเคยช่วยเหลืออะไรญาติพี่น้อง จนญาติพี่น้องเรากลายเป็นผู้รับจนติดนิสัย จนชิน
พอวันนึง เราลำบ ากขึ้นมาไม่สามารถช่วยเหลือเค้าได้เท่าที่ควรหรือ
ช่วยไม่ได้เท่าที่ผ่านมา คุณจะเคยช่วยเหลือเขา มากี่สิบครั้ง
เขาไม่จำหรอกนะ ครั้งเดียวที่เขาจำก็คือครั้งที่คุณไม่ได้ช่วยเขา
คุณจะกลายเป็นคนแ ล้ งน้ำใจโดยปริย าย ในสายตาของเขาเลยล่ะ เอาเราไปพูด ได้ดีแล้วลืมญาติ
ลืมพี่ ลืมน้อง ว่าเราแล้ งน้ำใจ เห็นไหม ยิ่งช่วยยิ่งเปลื อ งตัว
